Eva Fàbregas: rzeźba, pragnienie i ciała w transformacji
Eva Fàbregas (ur. 1988, Barcelona) to jedna z najbardziej wyrazistych i oryginalnych postaci współczesnej sceny artystycznej. Jej twórczość obejmuje rzeźbę, instalację, wideo i dźwięk, a jej głównymi tematami są pragnienie, afektywność oraz relacje między ciałami, obiektami i technologią. Za pomocą miękkich form, uwodzicielskich materiałów i immersyjnych przestrzeni, Fàbregas oferuje odbiorcom doświadczenie zmysłowe, które przekracza tradycyjne granice rzeźby.
Studiowała sztuki piękne na Uniwersytecie w Barcelonie, a następnie ukończyła studia podyplomowe w Chelsea College of Arts w Londynie. Obecnie mieszka i pracuje między Londynem a Barceloną, rozwijając praktykę artystyczną skoncentrowaną na fizycznym i emocjonalnym oddziaływaniu materiałów. Od początku swojej kariery interesowała się tym, jak estetyka dobrostanu, kultura konsumpcji i języki ciała wpływają na sposób, w jaki pragniemy i zamieszkujemy świat.
Charakterystyczne dla jej rzeźb są formy organiczne, nadmuchiwane struktury, miękkie tekstury i pastelowe kolory, przywodzące na myśl ciała, błony i organy w nieustannej transformacji. Wykorzystuje materiały takie jak silikon, lateks, pianka i tkaniny, tworząc środowiska, które zdają się oddychać lub pulsować.
„Moje rzeźby są w ciągłym stawaniu się”
To nie są dekoracyjne formy — jej estetyka ma wymiar polityczny i afektywny. Fàbregas kwestionuje racjonalność funkcjonalnego designu i afirmuje to, co miękkie, intuicyjne, cielesne.
„Nie słuchamy wystarczająco naszych rąk i ciał. Powinniśmy zadawać im więcej pytań”
W ostatnich latach twórczość Fàbregas zyskała międzynarodowe uznanie. W 2023 roku zaprezentowała wystawę „Devouring Lovers” w Hamburger Bahnhof w Berlinie – monumentalną instalację, która przemieniła architekturę muzeum w organiczne, pochłaniające środowisko. Tego samego roku jej prace można było zobaczyć w Centro Botín w Santanderze podczas wystawy „Enredos”, w której jej rzeźby współistniały z dziełami innych artystów w dialogu o intymności, pragnieniu i bliskości.
Eva Fàbregas. 2024, Devouring Lovers. Hamburger Bahnhof – Narodowa Galeria Sztuki w Kopenhadze
Eva Fàbregas wystawiała także m.in. w MACBA w Barcelonie, Kunstverein München, Fundació Joan Miró i Museo Reina Sofía. Jej dzieła znajdują się w znaczących kolekcjach publicznych i prywatnych.
Jednym z kluczowych motywów jej twórczości jest pragnienie, rozumiane nie jako coś, co można posiąść czy zaspokoić, ale jako dynamiczna, zmienna energia.
„Nie wierzę, że jakiekolwiek pragnienie może zostać w pełni zaspokojone. Pragnienia mutują i przekształcają się w coś innego”.
To podejście odzwierciedla się w jej rzeźbach, które sprawiają wrażenie nieukończonych – jakby były żywymi organizmami, dostosowującymi się do przestrzeni i obecności odbiorcy. Jej prace są zaproszeniem do odczuwania, dotykania, wyobrażania sobie i na nowo przemyślenia naszej relacji z materialnością i zmysłowością.
Jeśli zainteresował Cię ten artykuł, sprawdź też:
Franca Valeri: inteligentna ironia, która zrewolucjonizowała obraz kobiety
rejestruję się